Da li ste ikada pomislili da čak 10% ljudi na svetu ima neki oblik disleksije? Iako je ovaj poremećaj vrlo čest, budući da se javlja kod gotovo 800 miliona ljudi, većini ljudi je veoma teško da shvate ovu vrstu poremećaja jer se nisu nikada susreli sa njim.
Disleksija predstavlja poremećaj u učenju čitanja (učenje grafema, povezivanje u slogove, a onda i u reči i rečenice), koji se javlja uprkos normalnoj inteligenciji, dobrom vidu i sluhu, adekvatnoj motivaciji, kao i povoljnim edukativnim i psiho-socijalnim uslovima. Usled poremećaja u vezi između oka i mozga, kod osoba sa disleksijom dolazi do nemogućnosti ili teškoće obrade informacija, pa uglavnom imaju utisak da slova i brojevi “skaču” gore-dole po papiru i nemaju istu veličinu i oblik. Najčešći simptomi koji prate disleksiju su preskaknje kraćih reči, veznika, predloga, zamena slova koja su sličnog oblika, dodavanje, izostavljanje i zamena slogova unutar reči, sporo i nesigurno čitanje, kao i nerazumevanje pročitanog teksta. Disleksija je često praćena disgrafijom i diskalkulijom (smetnjama u računanju).
Većina ljudi savlada slova i brojeve u toku prvog razreda osnovne škole, odnosno ne susreću se sa problemom čitanja i pisanja, jer njihovo oko jasno pravi razliku izmedju grafema (brojeva i slova). Kod osoba sa disleksijom dolazi do značajnog neslaganja između postojećeg i očekivanog nivoa čitanja u odnosu na uzrast.
Ta nemogućnost obrade informacija u mozgu dovodi do frustracija i velikih neprijatnosti prilikom čitanja teksta. A najveći problem se javlja kod dece kod koje disleksija još uvek nije dijagnostikovana, pa umesto odgovarajućeg tretmana, vrlo često mogu da čuju komentare kako su lenji, ne trude se ili nisu dovoljno zainteresovani.
Da bi pokazao svetu kako osobe sa disleksijom vide tekst, britanac kome je dijagnostikovana disleksija, napravio je model jednog takvog teksta. Ukoliko pogledate ilustraciju, videćete koliko je teško pročitati jedan ovakav tekst i koliko je vremena potrebno za to.
Verzija postera u 3D formatu je razumljiva iz određenih položaja tela, ali pomeranjem tela tekst postaje nerazumljiv. Na taj način, autor ilustracija je želeo da pokaže kako se osobe sa disleksijom osećaju prilikom čitanja teksta, dok se pomeraju i nameštaju svoje telo kako bi mogli da pročitaju nešto jednostavno poput ovog postera.
Vrlo je važna uloga logopeda koji vrši procenu postojanja disleksija, nakon čega je neophodno započeti logopedski tretman, koji se sprovodi individualno, ali i u saradnji sa roditeljima i nastavnicima u školi. Takođe, vreme kada se počinje sa tretmanom igra značajnu ulogu, jer će raniji početak tretmana pomoći detetu da savlada teškoće u školi, kao i da se oseća sigurnije i smanji nivo frustracije.